Verbum

pun

[pʌn]

1.

n.

двухсэнсо́ўнасьць f., гульня́ сло́ваў, калямбу́р -у m.

2.

v.i.

жартава́ць, гавары́ць калямбу́рамі

punch

I [pʌntʃ]

1.

v.t.

1) уда́рыць кулако́м

2) па́сьвіць, гнаць (жывёлу)

2.

n.

1) уда́р кулако́м

2) informal сі́ла, эфэкты́ўнасць f.

II [pʌntʃ]

1.

v.t.

1) прабіва́ць; штэмплява́ць; заганя́ць, убіва́ць уда́рам

The train conductor punched our tickets — Канду́ктар прабі́ў на́шыя біле́ты

2) прабіва́ць (дзі́рку), дзіркава́ць

2.

n.

прабо́йнік, мы́сьлік -а m. (для прабіва́ньня дзі́рачак у ску́ры, мэта́ле); кампо́стэр -а m.

III [pʌntʃ]

n.

пу́нш -у m. (напо́й)

punctual

[ˈpʌŋktʃuəl]

adj.

пунктуа́льны, дакла́дны

punctuality

[,pʌŋktʃuˈæləti]

n.

пунктуа́льнасьць, дакла́днасьць f.

punctually

[ˈpʌŋktʃuəli]

adv.

пунктуа́льна; дакла́дна

punctuate

[ˈpʌŋktʃueɪt]

v.i.

ста́віць зна́кі прыпы́нку

punctuation marks

зна́кі прыпы́нку

puncture

[ˈpʌŋktʃər]

1.

n.

1) прако́л -у m. (шы́ны)

2) прабіва́ньне, прако́лваньне n.

2.

v.t.

прабіва́ць, прако́лваць (дзі́рку)

Pune

[ˈpu:nə]

г. Пу́на

pungent

[ˈpʌndʒənt]

adj.

1) во́стры, піка́нтны (пра смак або́ пах)

2) зье́длівы, е́дкі (пра кры́тыку)