puff
[pʌf]
1.
v.
1) павява́ць, падыха́ць (пра ве́цер)
2) сапці́, ця́жка ды́хаць
3) пы́хкаць, дымі́ць, пуска́ць клубы́ ды́му
The engine puffed out of the station — Параво́з, пы́хкаючы па́рай, пакі́нуў ста́нцыю
Smoke puffed out of the chimney — Дым валі́ў клуба́мі з ко́міна
2.
v.t.
1) пы́хкаць
to puff on a cigar — пы́хкаць цыга́рай
2) усхваля́ць, расхва́льваць
They puffed him to the skies — Яны́ ўсхваля́лі яго́ да нябёсаў
3.
n.
1) паве́ў -ву, по́дых -у m.
a puff of wind — паве́ў ве́тру
2) ця́жкае дыха́ньне, сапе́ньне
3) пухо́ўка для пу́драньня
4) празьме́рныя пахва́лы, ду́тая рэкля́ма
5) буф -а m., бу́фы (у суке́нцы)
puffed up
adj. напы́шлівы, ганары́сты, празьме́рна ва́жны