Verbum

pull

[pʊl]

1.

v.t.

1) цягну́ць; выця́гваць (ко́рак); вырыва́ць (зуб)

2) ту́заць

3) рваць

to pull to pieces — парва́ць на кава́лкі

4) расьця́гваць

He pulled a ligament in his leg — Ён расьцягну́ў сухажы́льле ў назе́

5) веслава́ць

Pull for the shore — Вяслуй да бе́рагу

2.

v.i.

адыхо́дзіць, выхо́дзіць

The train pulled out of the station — Цягні́к паво́лі вы́йшаў са ста́нцыі

3.

n.

1) ця́га f. (і ў пе́чы)

2) цяжко́е ўзьбіра́ньне (на гару́); намага́ньне, напру́жаньне n

3) шнуро́к, ланцужо́к -ка́ m., ру́чка f. (за што ця́гнуць)

•

- pull apart

- pull down

- pull in

- pull on

- pull oneself together

- pull out

- pull together

pull apart

а) разарва́ць

б) раскрытыкава́ць

pull down

а) буры́ць; разьбіра́ць, раскіда́ць (буды́ніну)

б) сьця́гваць уні́з, апуска́ць (фіра́нку)

pull in

а) затрыма́ць; праве́рыць

б) informal арыштава́ць

в) прыбы́ць

He pulled in this morning — Ён прыбы́ў сёньня зра́нку

pull on

насу́нуць

pull one’s leg

informal

абдуры́ць каго́, пажартава́ць, пасьмяя́цца з каго́

pull oneself together

падцягну́цца, падбадзёрыцца

pull out

вы́йсьці (з супо́лкі, прадпрые́мства)

pull strings

уплыва́ць, рабі́ць ціск

pull the plug

спыні́ць падтры́мку (жыцьця́ пацые́нта)