nose
[noʊz]
1.
n.
1) нос -а m.; дзю́ба (у пту́шкі)
to blow one’s nose — смарка́цца, вы́смаркацца
2) нюх -у m.
a dog with a good nose — саба́ка з до́брым ню́хам
3) чуцьцё n., ке́млівасьць f.
4) нос (пярэ́дняя ча́стка карабля́, самалёта)
2.
v.
1)
а) выню́хваць, знахо́дзіць па па́ху
б) разьню́хваць, распазнава́ць ню́хам
to nose out — даве́двацца пра што-н. тайко́м
2) ню́хаць
3) асьцяро́жна прасо́ўвацца напе́рад (пра вадапла́ў); разраза́ць но́сам хва́лі
•
- count noses
- lead by the nose
- on the nose
- poke one’s nose into
- turn up one’s nose at
- under one’s nose
- follow one’s nose
nosedive
[ˈnoʊzdaɪv]
1.
n.
1) пікі́раваньне n. (самалёта)
2) рапто́ўны спад (цэ́наў)
2.
v.
1) пікі́раваць
2) рапто́ўна зьніжа́цца (пра цэ́ны, узро́вень чаго́-н.)
nosey, nosy
[ˈnoʊzi]
adj.
ціка́ўны, праны́рлівы; хто су́не нос куды́ ня трэ́ба
nostalgic
[nɑ:ˈstældʒɪk]
adj.
1) які́ ту́жыць па ба́цькаўшчыне
2) настальгі́чны (настро́й)