Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
aeiouy’
bcdhimnorstuvwxz ë

nobility

[noʊˈbɪləti]

n., pl. -ties

1) шля́хта f., двара́нства n.

2) высакаро́днасьць f.

noble

[ˈnoʊbəl]

1.

adj.

1) высо́кага пахо́джаньня, ро́ду

2) высакаро́дны (і пра мэта́лы)

a noble deed — высакаро́дны ўчы́нак

Silver is a noble metal — Срэ́бра — высакаро́дны мэта́л

3) выда́тны; ве́лічны, велікапы́шны; імпаза́нтны

2.

n.

чалаве́к высо́кага пахо́джаньня або́ ра́нгу

nobleman

[ˈnoʊbəlmən]

n., pl. -men

шля́хціц, дварані́н -а m., чалаве́к высо́кага ра́нгу

noblewoman

[ˈnoʊbəl,wʊmən]

n., pl. -women

шляхця́нка f., жанчы́на высо́кага ра́нгу

nobody

[ˈnoʊbədi]

1.

n., pl. -bodies

нікчэ́мнасьць, чалаве́к-нішто́

2.

pron.

ніхто́