noble
adj.
1) высо́кага пахо́джаньня, ро́ду
2) высакаро́дны (і пра мэта́лы)
a noble deed — высакаро́дны ўчы́нак
Silver is a noble metal — Срэ́бра — высакаро́дны мэта́л
3) выда́тны; ве́лічны, велікапы́шны; імпаза́нтны
n.
чалаве́к высо́кага пахо́джаньня або́ ра́нгу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)