Verbum

no

[noʊ]

1.

n., pl. noes

1) запярэ́чаньне n., адмо́ва f.

Two noes make a yes — Два адмаўле́ньні ро́ўныя сьцьвярджэ́ньню

He will not take no (for an answer) — Ён ня пры́ме адмо́вы

2) галасы́ супро́ць; ты́я, што галасу́юць су́праць

the noes have it — бальшыня́ су́праць

2.

adj.

нія́кі

for no reason — безь нія́кае прычы́ны

He has no friends — Ён ня ма́е нія́кіх сябро́ў

3.

adv.

1) не

No, I cannot — Не, я не магу́

2) ані́, зусі́м не

He is no better — Яму́ ані́ ня лепш

no less than — ня менш, як

•

- by no means

- no doubt

- no wonder

no doubt

а) напэ́ўна, вядо́ма

б) безумо́ўна, бясспрэ́чна

в) праўдападо́бна

no laughing matter

гэ́та ня жа́рты, гэ́та сур’ёзная спра́ва

no matter

а) нява́жна

б) не зважа́ючы на

no matter what

што б ні было́

no thoroughfare

няма́ прае́зду

no wonder

а) нічо́га надзвыча́йнага

б) ня дзі́ва

nobility

[noʊˈbɪləti]

n., pl. -ties

1) шля́хта f., двара́нства n.

2) высакаро́днасьць f.

noble

[ˈnoʊbəl]

1.

adj.

1) высо́кага пахо́джаньня, ро́ду

2) высакаро́дны (і пра мэта́лы)

a noble deed — высакаро́дны ўчы́нак

Silver is a noble metal — Срэ́бра — высакаро́дны мэта́л

3) выда́тны; ве́лічны, велікапы́шны; імпаза́нтны

2.

n.

чалаве́к высо́кага пахо́джаньня або́ ра́нгу

nobleman

[ˈnoʊbəlmən]

n., pl. -men

шля́хціц, дварані́н -а m., чалаве́к высо́кага ра́нгу