Verbum

habit

I [ˈhæbɪt]

n.

1) звы́чка, прывы́чка f., звы́чай -ю m.

the habit of smoking — звы́чка куры́ць

2) Biol. спо́саб ро́сту й разьвіцьця́ жывёліны ці расьлі́ны

a plant of trailing habit — сьце́лістая расьлі́на

II [ˈhæbɪt]

1.

n.

а) мана́ская ра́са

to take the habit — пастры́гчыся ў мана́хі, мана́шкі

б) амазо́нка (да́мскі гарніту́р для язды́ на ко́нях)

в) Archaic адзе́ньне n., убо́р -у m.

2.

v.t.

апрана́ць, адзява́ць

habitable

[ˈhæbətəbəl]

adj.

засе́лены, насе́лены; прыда́тны для жыльля́

habitation

[,hæbɪˈteɪʃən]

n.

1) жыльлё, жытло́ n., кватэ́ра f.

2) жыльлё, жытло́, пражыва́ньне n.

is this house fit for habitation? — Ці гэ́ты дом прыго́дны для жыльля́?

habitual

[həˈbɪtʃuəl]

adj.

1) прывы́чны, звы́чны, звы́клы

2) звыча́йны, заўсёдны

a habitual smile — заўсёдная ўсьме́шка

habituate

[həˈbɪtʃueɪt]

v.t.

1) прывуча́ць; прызвыча́йваць

2) ча́ста наве́дваць што, ча́ста быва́ць дзе

habitude

[ˈhæbɪtu:d]

n.

1) уласьці́васьць, асаблі́васьць f.

2) звы́чка, прывы́чка f., на́вык -у m.