Verbum

harangue

[həˈræŋ]

1.

n.

1) крыклі́вая прамо́ва, ара́цыя

2) даўга́я напы́шлівая прамо́ва, тыра́да f.

3) зваро́т (да зье́зду)

2.

v.t.

зьвярта́цца з прамо́вай

Harare

[həˈrɑ:ri]

г. Хара́рэ

harass

[həˈræs]

v.t.

1) трыво́жыць; дапяка́ць, дайма́ць (во́рага), назаля́ць безупы́ннымі, ча́стымі напа́дамі

2) дакуча́ць, назаля́ць, му́чыць, турбава́ць

Harbin, Haerbin

[ˈhɑ:rbən]

г. Харбі́н

harbinger

[ˈhɑ:rbɪndʒər]

1.

n.

вясту́н вестуна́ m.; прадве́сьнік -а m., прадве́сьніца f., паслане́ц -ца́ m.

2.

v.t.

прадвяшча́ць

harbor

[ˈhɑ:rbər]

n.

1) пры́стань f., порт -у m.

2) прыста́нішча n., прыту́лак -ку m.; схо́вань f., схо́вішча n.

harbour

Brit.

гл. harbor

hard

[ˈhɑ:rd]

1.

adj.

1) цьвярды́, цьвёрды, тугі́ (ву́зел)

2) цяжкі́

a hard language to learn — цяжка́я для вывучэ́ньня мо́ва

a hard man to get on — цяжкі́ ў зно́сінах чалаве́к

a hard illness — цяжка́я хваро́ба

a hard winter — цяжка́я, суро́вая зіма́

3) стро́гі, бязьлі́тасны; цьвярды́ (сэ́рца)

a hard master — стро́гі гаспада́р

4) непрые́мны, рэ́зкі

a hard face — непрые́мны твар

a hard laugh — рэ́зкі сьмех

5) стара́нны, шчы́ры (працаўні́к)

6) Phon. цьвёрды (зы́чны)

2.

adv.

1) цьвёрда, мо́цна

hard frozen — мо́цна заме́рзлы (рака́)

2) ця́жка

to breathe hard — ця́жка ды́хаць

3) насі́лу, зь ця́жкасьцю

4) мо́цна

to hit hard — мо́цна ўда́рыць

5) блі́зка

The house stands hard by the bridge — Дом стаі́ць блі́зка да мо́ста

•

- be hard put

- be hard up

- hard and fast

- hard of hearing

hard and fast

раз і назаўсёды усталява́ны, стро́га акрэ́сьлены

hard cash

гато́ўка f., ная́ўныя гро́шы