Verbum

bon ton

[bɑ:nˈtɔn]

n., French

до́бры тон

bona fide

[,boʊnəˈfaɪdi]

adj.

з до́брай ве́рай, дабраду́шны; праўдзі́вы

bonanza

[bəˈnænzə]

n.

1) бага́тыя за́лежы руды́ ў ша́хце

2) informal крыні́ца вялі́кіх прыбы́ткаў

bond

I [bɑ:nd]

1.

n.

1) су́вязь f.; по́вязі pl. only

a bond of friendship — мо́цная сябро́ўская по́вязь

a bond of blood — кро́ўныя по́вязі

2) абліга́цыя f., бо́ны pl. only.

3) піса́нае абавяза́ньне; умо́ва f.

4) паручы́цель -я m., паручы́целька f.

5) вя́жучае рэ́чыва

Cement is the bond in concrete — Цэмэ́нт — вя́жучае рэ́чыва ў бэто́не

2.

v.t.

1) выпуска́ць бо́ны

2) закла́дваць ма́емасьць

3) зьвя́зваць, спалуча́ць

•

- bonds

- in bond

II [bɑ:nd]

n., Archaic

прыго́нны -ага m.; прыго́нная f.

bondage

[ˈbɑ:ndɪdʒ]

n.

1) няво́ля f., прыго́н -у m.

2) зале́жнасьць f.

The drunkard is in bondage to alcohol — П’я́ніца — няво́льнік алькаго́лю

bonded

[ˈbɑ:ndɪd]

adj.

1) забясьпе́чаны бо́намі (пра доўг)

2) затрыма́ны да ўпла́ты мы́та

bonded goods — тава́р, затрыма́ны на мы́тні да ўпла́ты мы́та

bonded warehouse

мы́тны склад

bondholder

[ˈbɑ:ndhoʊldər]

n.

трыма́льнік абліга́цыяў, бо́наў

bondmaid

[ˈbɑ:ndmeɪd]

n.

няво́льніца f.; прыго́ньніца f.

bond(s)man

[ˈbɑ:ndmən]

n., pl. -men

1) няво́льнік -а m.

2) прыго́нны -ага m.