Verbum

hard-headed

adj.

1) практы́чны; разва́жлівы

2) упа́рты, цьвердало́бы

hard-hearted

adj.

бязьлі́тасны; лю́ты; без душы́, бязду́шны; нячу́лы

hare

n., pl. hares or coll. hare

за́яц за́йца m., за́йчык -а m., dim.

a young hare — зайчанё n.

harebrained

adj.

легкаду́мны, бязду́мны; неразва́жлівы; недарэ́чны, бессэнсо́ўны (плян)

harem

n.

гарэ́м -у m.

haricot

n.

1) фасо́ля f.

2) рагу́ зь мя́са й гаро́дніны

harken

v.

гл. hearken

harlot

n.

блу́дніца, прастыту́тка, распу́сьніца f.

harm

n.

1) шко́да, стра́та f.

2) зло n.; кры́ўда f.; несправядлі́васьць f.

v.t.

нано́сіць боль, кале́чыць, шко́дзіць, кры́ўдзіць

harmful

adj.

шко́дны, шкадлі́вы; згу́бны, кры́ўдны