павярну́ць, ‑вярну, ‑вернеш, ‑верне;
1.
2.
3. Змяніць свой напрамак (пра дарогу, сцежку, лінію і пад.).
4.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павярну́ць, ‑вярну, ‑вернеш, ‑верне;
1.
2.
3. Змяніць свой напрамак (пра дарогу, сцежку, лінію і пад.).
4.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папра́віць, ‑праўлю, ‑правіш, ‑правіць;
1. Ліквідаваўшы пашкоджанні, зрабіць прыгодным для карыстання; выправіць.
2. Прывесці да належнага выгляду, да парадку.
3. Ліквідаваць недахопы, памылкі.
4. Аднавіць, палепшыць, умацаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свя́та, ‑а,
1. Урачысты дзень у гонар або ў памяць якой‑н. выдатнай падзеі, даты.
2. Урачыстасць, наладжаная з якога‑н. поваду.
3. Шчаслівы, радасны дзень, азнаменаваны якой‑н. прыемнай падзеяй, а таксама сама такая падзея.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
произойти́
1. адбы́цца; (случиться) зда́рыцца; (сделаться) зрабі́цца, ста́цца; (возникнуть) узні́кнуць;
глубо́кий перело́м произошёл в его́ жи́зни глыбо́кі перало́м адбы́ўся ў яго́ жы́цці;
э́то произошло́ давно́ гэ́та адбыло́ся (зда́рылася) даўно́;
что тут произошло́? што тут зда́рылася (ста́лася, адбыло́ся)?;
с ним что́-то произошло́ з ім не́шта зда́рылася (ста́лася, адбыло́ся, зрабі́лася);
посмо́трим, что произошло́ паглядзі́м, што зда́рылася (адбыло́ся);
как э́то произошло́? як гэ́та зда́рылася (ста́лася, зрабі́лася)?;
от неосторо́жности произошёл пожа́р ад неасцяро́жнасці ўзнік (зда́рыўся) пажа́р;
э́та боле́знь произошла́ от просту́ды гэ́та хваро́ба ўзні́кла (зда́рылася) ад прасту́ды;
2. (взять начало, получить происхождение) узя́ць пача́так,
от него́ произошло́ многочи́сленное пото́мство ад яго́ пайшло́ (узяло́ пача́так) шматлі́кае пато́мства.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
шлях
1. Weg
шляхі́ зно́сін Verkéhrswege
во́дны шлях Wásserweg
е́хаць во́дным шляхам zu Wásser réisen, zur See [auf dem Séeweg] réisen (плысці па моры);
сухапу́тным шляхам auf dem Lándweg;
паве́траны шлях Lúftweg
2. (напрамак дзейнасці) Weg
пракла́сці шлях den Weg báhnen (каму
паве́сці па но́вым шляху́ in néue Báhnen lénken;
вако́льным шляхам auf Úmwegen;
шляхам перамо́ў auf dem Verhándlungsweg;
адзі́на магчы́мы шлях der éinzig gángbare Weg;
жыццёвы шлях Lébensweg
стая́ць на чыім
право́дзіць каго
ісці́ сваі́м шляхам séine Bahn zíehen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
час, -у,
1. Бесперапынная і пастаянная змена мінут, гадзін, дзён
2. Прамежак пэўнай працягласці ў паслядоўнай змене гадзін, дзён, гадоў
3. Нейкі пэўны момант, у які што
4. Пара года, дня
5. Перыяд, эпоха ў гісторыі або жыцці чалавека, народа, дзяржавы.
6. Зручны момант, спрыяльная пара для чаго
7. У філасофіі: адна з асноўных аб’ектыўных (разам з прасторай) форм існавання матэрыі.
8. У граматыцы: катэгорыя дзеяслова, якая выражае адносіны дзеяння або стану да моманту гаворкі або да якога
Мясцовы час — час, які ўстанаўліваецца для пэўнага геаграфічнага пояса, раёна, для пэўнай мясцовасці.
Адзін час — на працягу нейкага часу; некалі, даўней.
Ад часу да часу; час ад часу — калі-нікалі, зрэдку.
Без часу — заўчасна, не пражыўшы адведзены час.
Да часу —
1) часова;
2) раней тэрміну.
З часам — у будучым, некалі.
На скорым часе — неўзабаве, хутка.
На часах — на апошнім месяцы цяжарнасці (пра жанчыну).
Па часе — пасля таго, як ужо што
Тым часам — адначасова з гэтым, у той самы момант.
У добры час — пажаданне поспеху, удачы каму
У свой час —
1) некалі, калісьці, раней, у мінулым;
2) своечасова, калі ў чым
У час — своечасова, у патрэбны момант.
Час не чакае — нельга далей адкладваць, трэба спяшацца з выкананнем чаго
Час прабіў — прыйшла, настала пара для чаго
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Vórteil
1) кары́сць, вы́гада; прыбы́так
2) перава́га
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
aby
1. каб;
2. каб; абы;
3. ці (ж);
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Пук 1 ’выклічнік, што перадае стук, стрэл, лопанне ці гук падзення’ (“падение чего, особенно круглого”,
Пук 2 ’выпукласць, пукатасць’: у пуку клепка выгінаецца (
Пук 3 ’кветканоснае сцябло, стрэлка (цыбулі, шчаўя і інш. раслін)’ (пераважна
Пук 4 ’звязка; сноп; скрутак; ахапак’ (
Пук 5 ’расліна дзягіль, Archangelica officinalis Hoffm.’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
point1
1. спра́ва, пыта́нне; гало́ўнае, сэнс, значэ́нне, су́тнасць, (характэрная) ры́са;
miss the point не зразуме́ць сэ́нсу;
that’s just the point сапраўды́, (вось) і́менна, у тым вось (якра́з) і спра́ва;
that’s not the point спра́ва не ў гэ́тым
2. кро́пка, пункт, дзяле́нне шкалы́;
the boiling/freezing point кро́пка кіпе́ння/замярза́ння
3. пункт, ме́сца;
a point of departure пункт адпраўле́ння
4. мо́мант;
at this point у гэ́ты мо́мант;
at/on the point of death пры сме́рці
5. вастрыё, кане́ц;
a needle/pencil point ко́нчык іго́лкі/ало́ўка
6. кро́пка (якая аддзяляе дзесятковы знак ад цэлага ліку);
four point six (4.6) чаты́ры цэ́лыя і шэсць дзяся́тых
7.
♦
if/when itcomes to the point калі́ дахо́дзіць да спра́вы;
make a point of doing
a point of honour спра́ва го́нару;
up to a (certain) point у пэ́ўнай ступе́ні
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)