сысці́, сыду́, сы́дзеш, сы́дзе; сышо́ў, -шла́, -ло́; сыдзі́; зак.
1. з чаго. Ідучы, пакінуць сваё месца, спусціцца.
С. з ганка. С. з лесвіцы.
2. з чаго. Адысці з месца, пакінуць месца, пераходзячы на іншае.
С. з дарогі на тратуар.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), з чаго. Выйсці з вытворчасці, быць вырабленым.
З канвеера сышоў тысячны трактар.
4. Пайсці куды-н.; пакінуць месца жыхарства, работы.
С. ў краму.
С. з дому.
С. на заработкі.
5. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), з каго-чаго. Знікнуць з паверхні чаго-н.
З твару сышлі болькі.
Снег сышоў з узгоркаў.
6. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Перастаць ставіцца ў тэатры, дэманстравацца ў кіно.
Спектакль сышоў са сцэны тэатра.
7. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Закончыцца, скончыцца, прайсці.
Сышлі тыя цяжкія часы.
Тэрмін прыёму заявак сышоў.
8. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Пра справу, здарэнне і пад.: закончыцца, завяршыцца добра, шчасліва (разм.).
У сямейным жыцці ўсё сышло добра.
9. за каго-што. Быць прынятым, прызнаным за каго-, што-н.
С. за сястру.
10. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Пра газ, пару, ваду і пад.: выйсці, выліцца, выцечы.
Мутная вада сышла з крана.
Дым сышоў з пакоя.
◊
Сысці з рук — прайсці беспакарана, без непрыемнасцей.
Сысці ў магілу (высок.) — памерці.
|| незак. схо́дзіць і сыхо́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.
|| наз. сход, -у, М -дзе, м. (да 1—3 і 5 знач.) і сыхо́джанне, -я, н. (да 1—4, 10 і 11 знач.).