All the roads are still blocked after the heavy snowfall. Па дарогах нельга праехаць з-за моцнага снегападу.
2. перашкаджа́ць, ствара́ць ця́жкасці;
block an appointment перашко́дзіць назначэ́нню (на пасаду)
3. блакі́раваць (у спорце)
block in[ˌblɒkˈɪn]phr. v. накі́дваць план або́ чарнаві́к
block off[ˌblɒkˈɒf]phr. v. перакрыва́ць (дарогу)
block up[ˌblɒkˈʌp]phr. v. зачыня́ць; затыка́ць;
My nose is blocked up. У мяне заложаны нос.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
áushalten
*
1.
vt
1) вытры́мліваць, цярпе́ць, перано́сіць
2) вы́трымаць (іспыт)
kéinen Vergléich ~ — не вы́трымаць параўна́ння
3) утры́мліваць, мець на ўтрыма́нні
2.
vi трыма́цца
die Fárbe hält nicht aus — фа́рба не трыма́ецца
es ist mit ihm nicht áuszuhalten — з ім не́льга ўжы́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zaprzeczyć
zaprzeczy|ć
зак.
1. адказаць адмоўна; запярэчыць; не згадзіцца;
nie można ~ć — нельга не пагадзіцца;
2. абвергнуць;
~ć pogłoskom — абвергнуць чуткі;
3.komu czego не прызнаць за кім чаго;
~ć — komuprawa — не прызнаць за кім права
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
gdy
калі;
spała już, gdy wróciłem — калі я вярнуўся, яна ўжо спала;
podczas gdy — у час калі; калі;
gdy tylko — як толькі;
teraz, gdy ... — зараз, калі...;
gdy raz zaczniesz, nie wolno ci przerwać — калі пачаў, нельга спыняцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Анты́хрыст ’супраціўнік Хрыста > бязбожнік > неміласэрны’; анціхрыст (Нас.), анчихрыст (Рам; Карскі 1, 363); ст.-бел.антихристъ (XVI ст. Гіст. мовы 1, 307). Ст.-рус.антихрьстъ, ст.-слав.антихрьстъ. Агульнаславянскае слова. У розных славянскіх мовах развіты пераносныя лаянкавыя адценні гэтага слова, амаль ва ўсіх народных славянскіх мовах сустракаюцца фанетычныя змены, напр., субстытуцыя ц/ч замест т, таму нельга катэгарычна сцвярджаць на аснове формы з анці‑ аб яе паходжанні праз рус. мову, а на анты‑ праз польск. Напэўна, тут пераход у народную мову з царкоўнай, у якой з ст.-грэч.Ἀντίχριστος (Шанскі, 1, А, 117).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Анці́пка1 ’нячыстая сіла’ (Рам. 8, 284). Укр.дыял.анти́пка ’д’ябал’. Паводле Рудніцкага, укр. назва чорта з уласнага імя Антип як табуістычная замена слова антихрист. Супраць Краўчук (ВЯ, 1968, 4, 121), які выводзіць гэту назву ад уласнага імя Ірада-Анціпы. Успенскі (Труды знак., 5, 487) лічыць рус.антипка ўтвораным як табуістычнае слова з Анісіфар; нельга выключыць, што анціпка — памянш. форма ад анцыпар, сувязь з якім наўрад ці можна выключыць. Параўн. анчутка.
Анці́пка2 ’роў, яр, яма’ (Рам., 9, 10). Магчыма, перанос з назвы нячыстай сілы анціпка1 на месца, дзе яна быццам бы знаходзіцца — яр.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гано́к ’плыт’ (Касп.). Параўн. рус.дыял.гоно́к ’тс’, але таксама га́нок. Дакладна аб этымалогіі слова, хоць яно і здаецца празрыстым, нічога пэўнага сказаць нельга. Яно можа паходзіць ад дзеяслова гнаць. Але бянтэжыць рус.дыял. форма га́нок ’тс’, якая можа ўказваць на фармальную сувязь са словам га́нак (гл.). Гэта апошняе ў дыялектах мае шмат значэнняў (параўн., напр., для рус. мовы агляд у СРНГ, 6, 135). Але ўсё ж такі здаецца, што зыходным трэба лічыць *гоно́к (: goniti ’гнаць’), якое пазней у гаворках у выніку дээтымалагізацыі асацыіравалася з іншым словам (га́нок, га́нки ’ганак’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Не́марач1 ’слабасць’ (Касп.). Відаць, нельга аддзяляць ад гродз.на́марач ’дурман, одум’ (гл.), утворанага ад маро́чыць, маро́ка; не- можа мець узмацняльны характар, параўн. рус.неу́валень ’цяльпук’ паралельнае да у́валень ’тс’ (СРНГ), або з’явілася пад уплывам сіноніма не́мач.
Не́марач2 ’бездань’ (Сцяшк. Сл.). Вытворнае ад мо́рак ’змрок’ (гл.), параўн. палеск.морочне ’нізкае, топкае балота’ (морочне болото, гл. Талстой, Геогр., 187: «Морочне болото следует, вероятно, этимологизировать как ’мрачное, темное болото’. Наименование болота по признаку цвета — довольно распространенное явление в славянской географической терминологии»), з іншай ступенню вакалізму немярэч, не́мярэча (гл.) з не-, якое мае ўзмацняльны характар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэ́зкі1 ’рэзкі, востры; шурпаты, з вострымі гранямі; жорсткі; ядраны, халодны; дзёрзкі’ (ТСБМ, ТС), ’калючы; вельмі кіслы’ (воран., калінк., Сл. ПЗБ), ’прарэзлівы’ (Ян.). Укр.рі́зкий ’рэзкі’, рус.резкий ’тс’, польск.rześki ’жвавы, рэзкі’, чэш.дыял.rezký ’жвавы, бадзёры’, серб. і харв.ре̏зак ’востры, кіслы’, балг.рязък ’рэзкі’. Прасл.*rězъkъ < *rězati (гл. рэзаць). Параўн. яшчэ семантыку укр.рву́чкий, рву́чий ’рэзкі, хуткі’ ад рвати ’рваць’.
Рэ́зкі2 ’вілы для пераноскі саломы’ (Сл. Брэс.). Ад рэзаць (гл.), параўн. драпакі́ ’вілы для гною’ (Сл. Брэс.) ад драпаць. Але нельга выключыць уплыў рэзгіны (гл.) ’прылада для пераноскі саломы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dać się
зак.разм. дацца; паддацца;
nie dać się — не паддавацца
to się da zrobić — гэта можна зрабіць;
tego się nie da zrobić — гэта нельга зрабіць;
ile się da — наколькі магчыма;
dać się we znaki — дацца ў знакі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)