◎ Лашча́к 1 ’ласкавае жарабя, якое ідзе да рук’ (КЭС, лаг.). Узнікла ў выніку кантамінацыі лашак (гл. лата) і лашчыць (гл.). Не выключана магчымасць уплыву народнай этымалогіі лексемы ланчак (гл.) ’жарабя, якое нарадзілася ў мінулым годзе’. Слон/ < прасл. оі‑пі.

◎ Лашча́к 2 ’лагчына’ (брасл., Сл. паўн.-зах.). Да лог (гл.). Утворана ад лажок (гл.) і суф. -(})акъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гла́дзіць

1. (песціць, лашчыць) stréicheln vt;

2. (рабіць гладкім, прасаваць) bügeln vt, plätten vt, glätten vt;

◊ гла́дзіць па гало́ўцы begünstigen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ласка́ть несов.

1. (особенно взор, слух и т. п.) пе́сціць, ла́шчыць; (преимущественно о любовных ласках) мілава́ць; (голубить) галу́біць;

2. (утешать) уст. це́шыць;

ласка́ть себя́ наде́ждой це́шыць сябе́ надзе́яй;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыла́шчыць, ‑лашчу, ‑лашчыш, ‑лашчыць; зак., каго.

1. Праявіць ласку, пяшчоту ў адносінах да каго‑н. Заўважае часам Аляксандра Пятроўна ў вачах Марынкі такую засмучанасць, што хочацца прытуліць яе да сябе, прылашчыць, як роднае дзіця. Каршукоў. [Жэнька] папракнуў сябе, што вельмі рэдка бачыць Ленку і ніколі не прылашчыў сіраціну. Шамякін.

2. Ласкавымі, пяшчотнымі адносінамі прыцягнуць, прывабіць да сябе. Рыгор не прывык скарацца. Яго, мабыць, немагчыма чым-небудзь прылашчыць, каб пасля прымусіць «скакаць пад сваю дудку». Сабалеўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flatter

[ˈflætər]

1.

v.t.

1) хвалі́ць, расхва́льваць (няшчы́ра)

2) паддо́брывацца

3) це́шыць, ла́шчыць; быць прые́мным, ле́сьціць

2.

v.i.

лісьлі́віць; дагаджа́ць; падлі́звацца; прыхаро́шваць

This picture flatters her — Гэ́ты зды́мак прыхаро́швае яе́

•

- flatter oneself

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

łechtać

łechta|ć

незак.

1. казытаць; лашчыць;

2. перан. лесціць; казытаць;

to ~ło jego miłość własną — гэта лесціла яго самалюбству (казытала яго самалюбства)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; заг. гладзь; незак., каго-што.

1. Лёгка, ласкава праводзіць па кім‑, чым‑н. рукой; песціць, лашчыць. Стэфка песціла дзяцей, гладзіла па галоўках. Бядуля. // Прыгладжваць што‑н. далонню або пальцамі. Гладзіць бараду. Гладзіць вусы. // перан. Лёгка дакранацца да чаго‑н. (пра вецер, сонца і інш.). Фары вогненным бляскам Гладзяць спіну кургану. Нядзведскі.

2. Рабіць гладкім, роўным. Марына бабку падмяняе І рэжа скібіны-брускі Ды градку гладзіць і раўняе. Колас. // Разгладжваць, прасаваць (бялізну, плацце і пад.). Гладзіць касцюм.

•••

Гладзіць па галоўцы (па шэрсці) каго — хваліць каго‑н.; патураць каму‑н.

Гладзіць супраць шэрсці каго — гаварыць ці рабіць каму‑н. непрыемнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лу́шчыць ’ачышчаць ад шалупін, якой-небудзь абалонкі’, ’узорваць цаліну, аблог’, ’разгрызаючы, ачышчаць ад шалупін і есці’, ’расколваць, біць’ (ТСБМ, Гарэц., Яруш., Шат., Сцяшк., Сл. ПЗБ, Ян.; КЭС, лаг.), лушчэць ’шастаць, шалясцець (аб саяне)’ (Ант.), лушчы́ць ’шамацець паперай’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Укр. лу́щити, рус. лу́щить, польск. łuszczyć, н.-луж. łušćiś, в.-луж. łušćić, чэш. luštiti, славац. lúštiť, славен. luščíti, серб.-харв. љу́штити, љушти̏т, luštiti, lušćiti, макед. луштам, лушʼтам, балг. лу́щя, лу́штя, лу́ште̂м, люштʼъ. Прасл. luščiti ’лушчыць’, ’знімаць верхняе покрыва’ ўтворана ад luska > луска (гл.), як ласка — лашчыць (Слаўскі, 5, 367–370; Фасмер, 2, 538; Бязлай, 2, 257; БЕР, 3, 533–534 з л-рай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лаго́дзіць

1. (дагаджаць каму-н) sich bei (D) lieb Kind máchen; líebedienern неаддз vi (bei, vor D), scharwénzeln vi (vor D, um A);

2. перан разм (лашчыць – слых, зрок і г. д.) erfréuen vt; gut tun* (D), ergötzen vt, erqúicken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

satisfy [ˈsætɪsfaɪ] v.

1. здавальня́ць, задавальня́ць, наталя́ць;

be satisfied with smth. быць задаво́леным чым-н.;

satisfy a request выко́нваць про́сьбу;

satisfy one’s hunger наталя́ць го́лад;

I am satisfied with your explanation. Я прымаю ваша тлумачэнне.

2. прыно́сіць задавальне́нне; ра́даваць;

satisfy the ear ла́шчыць слых

3. адпавяда́ць ( чаму-н.);

satisfy demands/requirements адпавяда́ць патрабава́нням

4. перако́нваць;

satisfy oneself of smth. перакана́цца ў чым-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)