Ву́лей (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ву́лей (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вярце́ць ’круціць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Крэс́ла 1 ’прадмет мэблі’ (
Крэ́сла 2 ’верхняя задняя частка штаноў’ (
Крэ́сла 3 ’прарэх, шырынка’ (
Крэ́сла 4 ’прамежнасць паміж заднімі нагамі жывёліны’ (
Крэ́сла 5 ’дошка ў прасніцы, на якой сядзіць пралля’ (
Крэ́сла 6 ’частка калёс, якая накладваецца на пярэднюю вось’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кій 1 ’прамая тонкая палка’ (
Кій 2 ’пачатак кукурузы’ (
Кій 3 — гукапераймальнае (аб курыцы) (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кі́пець ’пазногаць, кіпцюр, ногаць’ (
Кіпе́ць ’бурліць, клекатаць ад пары, якая ўтвараецца пры награванні вадкасці’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лён, лянок ’валакніста-алейная расліна Linum usitatissimum L.’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ма́ці 1, маць ’матка, мама’ (
Ма́ці 2 ’трама’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Роўны ’просты, прамы, без выгібаў’, ’гладкі, без упадзін і ўзгоркаў’, ’аднолькавы, пастаянны’, ’ураўнаважаны’, ’які аднолькава з кім-небудзь вырастае’, ’які мае аднолькавыя правы, становішча, значэнне’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сасна́ ’вечназялёнае дрэва сямейства хваёвых, якое расце пераважна на пясчаных глебах і вызначаецца прамым высокім ствалом і доўгай ігліцай, Pinus silvestris L.’, галоўным чынам
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Свой 1 займ. ‘які належыць сабе, уласцівы сабе, мае адносіны да сябе, уласны’, ‘які знаходзіцца ў сваяцкіх, сяброўскіх або іншых блізкіх адносінах’ (
Свой 2 ‘скрутак, трубка выбеленага палатна’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)