trapić
trapi|ć
незак. турбаваць, мучыць, непакоіць;
~ła go bezsenność — яго мучыла бяссоніца;
~ły ją wyrzuty sumienia — яе мучыла сумленне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
harry
[ˈhæri]
1.
v.t.
1) напада́ць і рабава́ць, пусто́шыць
2) непако́ць, хвалява́ць; турбава́ць, му́чыць
2.
n.
1) рабу́нак -ку m., рабава́ньне n.
2) турбо́та f., хвалява́ньне n., непако́й -ю m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
torment
1. [tɔrˈment]
v.t.
1) му́чыць
2) мо́цна непако́іць, назаля́ць, дакуча́ць
He torments everyone with silly questions — Ён назаля́е ко́жнаму дурны́мі пыта́ньнямі
2. [ˈtɔrmənt]
n.
1) му́ка f.
2) прычы́на згрызо́таў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
груз, ‑у, м.
1. Цяжар, вага. Самалёт падскочыў, вызваліўшыся ад грузу скінутых бомбаў. Шамякін. // Цяжкі прадмет. Начапіць груз на леску. // перан.; чаго. Тое, што гняце, мучыць. І людзі выпростваюць плечы, Скідаюць нявольніцтва груз. Астрэйка.
2. Тавары, паклажа, прызначаныя для перавозкі. Сям-там на пуцях стаялі.. платформы з лесам ды з іншымі грузамі. Лынькоў. Неўзабаве ўвесь нарыхтаваны груз быў перанесены на сані. М. Ткачоў.
•••
Мёртвы груз — пра матэрыяльныя каштоўнасці, якія ляжаць без выкарыстоўвання. Золата мёртвым грузам ляжыць у зямлі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ *Кандры́чка, кандрэчка ’худая, шустрая, натурыстая кабета з выкрутасамі’ (драг., Нар. словатв.). Рус. пск., цвяр. кан- дрычиіь ’біць’, смал. ’здзекавацца, мучыць’, валаг. ’упарціцца, упірацца’, валаг., кур., маск. кандрычиться ’тс’, стаўрап. ’капрызіць’, бран. кандрючить ’наравіцца’. Утворана ад дра‑ чыць. дранчыць (< прасл. dročiti гл. SP, 4, 252–253; ТрубачЬў, Эт. сл., 5, 122–123) і прыстаўкі ка‑ з інфіксам ‑н‑ (Фасмер, 2, 179).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Карта́к ’мужчына без рук’ (Жд. 3). Калі да A-örfa/ro(запазычанне з польскай мовы), тады сюды ж польск. karcić ’біць, караць’, балг. къртя ’вырываю, аддзяляю’, серб.-харв. кртипі ’мучыць, ламаць, крышыць’ (прасл. къгий). Апафапічны варыянт ког(ъ (гл. кароткі). Бел. картак зыходзіць да *kbrtakъ з суфіксам ‑akъ, які рэгулярна дае вытворныя са значэннем дэвербіяльных Nomina agentis (SP, 1, 90).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скандры́чыцца ‘памерці, здохнуць’ (Бяльк., Юрч. Вытв.), таксама сканды́чыць ‘звесці са свету, замарыць’, сканды́чыцца ‘кончыць жыццё ў муках’ (Нас.). Рус. смаг., бранск скандры́читься ‘акалець (памерці)’; параўн. таксама рус. пск., цвяр. кандрычить ‘біць’, смаг. ‘здзекавацца, мучыць’ (гл. кандрычка). Фасмер (3, 632) ставіць пытанне аб магчымай сувязі з кондрашка ‘апаплексічны ўдар’, якое, відаць, па прычыне табу ад уласнага імя Кондратий (Фасмер, 2, 310).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Талава́ць ’вытоптваць, вытраўляць; утоптваць, трамбаваць’ (Гарэц., Юрч.), ’мучыць, цягаць’ (Сцяшк. Сл., Янк. 1), та́ловаць ’таптаць, мяць’ (ТС), та́ловать ’знішчаць’ (Альп.), та́ловаты ’цягаць, сцягваць у адно месца’ (Арх. Вяр.), талава́цца ’тоўпіцца’ (Юрч., Ян.). Параўн. укр. талува́ти ’таптаць, утоптваць; нядбала ставіцца’, рус. талова́ть ’красці’, иста́ловать ’знішчаць’. Згодна Вярэнічу (Арх. Вяр., 452), палеская форма суадносіцца з та́лыты ’сцягваць у адно месца; траціць’. Гл. таліць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
fester
[ˈfestər]
1.
v.i.
1) гнаі́цца (пра ра́ну), гнаі́цца (пра во́чы)
2) гнісьці́, гніць
3) разьвярэ́джвацца (пра кры́ўду, боль)
2.
v.t.
1) выкліка́ць гнае́ньне або́ запале́ньне
2) му́чыць, грызьці́, разьвярэ́джваць (ра́ну, кры́ўду)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wrack
[ræk]
1.
n.
1) рэ́шткі разбу́ранага, зьні́шчанага; касьця́к разьбітага (карабля́, аўтамабі́ля); лом -у m.
2) руі́на f.; разбурэ́ньне n.
2.
v.t.
аддава́ць паку́там, му́чыць
body wracked with pain — спаку́таванае ад бо́лю це́ла
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)