Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
абвгдежзйклмнпрстхцчшюя.
кнрч

ую́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ўюка. Уючныя рамяні. Уючнае сядло.

2. Які служыць, прызначаны для перавозкі ўюкоў. Уючная жывёла.

ую́чыцца, уючыцца; незак.

Зал. да уючыць.

ую́чыць, уючу, уючыш, уючыць; незак., каго.

Нагружаць (жывёл) уюкамі; наўючваць.