Verbum

ерэты́к, ‑а, м.

Адступнік ад догматаў пануючай рэлігіі, паслядоўнік ерасі. Барацьба інквізіцыі з ерэтыкамі. // перан. Разм. Пра таго, хто адступае ад агульнапрынятых правіл, палажэнняў.

[Грэч. hairetikós.]

ерэты́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да ерэтык.

ерэты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ерасі. Ерэтычныя думкі.