Verbum

лігні́н, ‑у, м.

Спец.

1. Багатае вугляродам рэчыва, якое змяшчаецца ў драўніне.

2. Матэрыял у выглядзе тонкай слаістай паперы, вырабленай з драўніны; драўнінная вата.

[Ад лац. lignum, ligni — дрэва.]

лігні́навы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да лігніну. // Які здабываецца з лігніну (у 1 знач.). Лігнінавая кіслага.

лігні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Спец. Разнавіднасць бурага каменнага вугалю.

[Ад лац. lignum, ligni — дрэва.]

лігні́тавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і лігнітны.

лігні́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да лігніту. Лігнітны вугаль.

ліграі́н, ‑у, м.

Спец. Адзін з гаручых прадуктаў перагонкі нафты.

[Фр. ligroine.]

ліграі́навы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ліграіну. // Які ўтрымлівае ліграін. Ліграінавы растваральнік.

лідзі́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лідзіраваць.

лідзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

Заняць (займаць) становішча лідэра (у 2 знач.). Лідзіраваць у гонках.

лідзі́руючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад лідзіраваць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які становіцца першым, які лідзіруе. У лідзіруючай групе другой зоны ідуць пяць каманд. «Звязда».

3. Дзеепрысл. незак. ад лідзіраваць.