Verbum

дапрасава́ць ​¹, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Скончыць прасаванне (прасам); выпрасаваць усё, да канца. Дапрасаваць бялізну.

дапрасава́ць ​², ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Скончыць прасаваць (прэсам); спрасаваць усё, да канца. Дапрасаваць торф.

дапрасі́цца, ‑прашуся, ‑просішся, ‑просіцца; зак. (часцей з адмоўем).

Разм. Дамагчыся чаго‑н. настойлівымі просьбамі. Як адвячоркам над соннымі водамі Кнігаўка ўсё не дапросіцца піць, — Тры гады я не чуў. Барадулін. У яго зімой снегу не дапросішся. Прымаўка.

дапрасо́ўвацца ​¹, ‑аецца; незак.

Зал. да дапрасоўваць ​¹.

дапрасо́ўвацца ​², ‑аецца; незак.

Зал. да дапрасоўваць ​².

дапрасо́ўваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапрасаваць ​¹.

дапрасо́ўваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапрасаваць ​².

дапра́сці, ‑праду, ‑прадзеш, ‑прадзе; ‑прадзём, ‑прадзяце; пр. дапраў, ‑прала; зак., што.

Скончыць прасці што‑н. Дапрасці кудзелю.

дапра́ўды, прысл.

Разм. Сапраўды. — Што-ж... узрост... Дапраўды пара ў абоз, — думаў стары. Шамякін.

дапрацава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дапрацаваць.

дапрацава́цца, ‑цуюся, ‑цуешся, ‑цуецца; зак.

Разм. Празмернай працай давесці сябе да непрыемных вынікаў. Дапрацаваўся да знямогі.

дапрацава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак.

1. што. Канчаткова завяршыць працу над чым‑н.; дадатковай апрацоўкай давесці да патрэбнай якасці. Дапрацаваць дысертацыю. Дапрацаваць раман.

2. Прапрацаваць да якога‑н. часу. Дапрацаваць да зімы.

дапрацо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да дапрацавацца.

2. Зал. да дапрацоўваць.