Verbum

ірані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па іраністыцы.

ірані́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да іраніст.

ірані́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць іранскія мовы і культуры; іранская філалогія.

ірані́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць іранічнага. Гаварыць з іранічнасцю. Іранічнасць аўтарскай мовы. □ Сваё апавяданне .. [Смачны] скончыў .. выказанымі з некаторай іранічнасцю словамі. Галавач.

ірані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе іронію, выражае іронію. Іранічны позірк. Іранічная ўсмешка. Іранічны сэнс. □ Праніклівы Ёсіп прадчуваў нешта нядобрае ў адначаснай грубасці і гэтай іранічнай ласкавасці Аніса. Дуброўскі. Мікіта не заўважыў іранічнага тону і палічыў бацькаў адказ за добры знак. Колас.

іра́нка,

гл. іранцы.

іра́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Ірана, іранцаў, належыць ім. Народы іранскай моўнай групы. Іранскія мовы.

іра́нцы, ‑аў; адз. іранец, ‑нца, м.; іранка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. іранкі, ‑нак; ж.

Насельніцтва Ірана.

ірацыяналі́зм, ‑у, м.

Напрамак у ідэалістычнай філасофіі, які прызнае рэчаіснасць ірацыянальнай і адмаўляе навуковае пазнанне прыроды і грамадскага жыцця.

ірацыяна́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць ірацыянальнага. Ірацыянальнасць паводзін, ірацыянальнасць велічыні.