Verbum

ірадыя́цыя, ‑і, ж.

1. Павелічэнне (у выніку аптычнага падману) намераў светлых прадметаў на чорным фоне і, наадварот, па мяншэнне памераў цёмных фігур той самай велічыні на светлым фоне.

2. Распаўсюджанне працэсу ўзбуджэння або тармажэння ў цэнтральнай нервовай сістэме.

•••

Ірадыяцыя болю — распаўсюджанне болю за межамі пашкоджанага месца.

[Ад лац. irradiare — ззяць.]

іраке́з,

гл. іракезы.

іраке́зка,

гл. іракезы.

іраке́зскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іракезаў, належыць ім. Іракезская мова.

іраке́зы, ‑аў; адз. іракез, ‑а, м.; іракезка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. іракезкі, ‑зак; ж.

Група індзейскіх плямён у Паўночнай Амерыцы, роднасных па мове.

іра́кец,

гл. іракцы.

іра́кскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Ірака, іракцаў, належыць ім. Іракскія звычаі.

іра́кцы, ‑аў; адз. іракец, ‑кца, м.

Насельніцтва Ірака.

іра́нец,

гл. іранцы.

іранізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак., з каго-чаго і без дап.

Адносіцца да каго, чаго‑н. з іроніяй; смяяцца, кпіць. Не іранізуй з сур’ёзнай справы. □ — Не іранізуй, Іван, з самага святога — з дружбы. Шамякін. — Вы от іранізуеце, ладна... А я вам скажу, што любая расліна можа так расці, як чалавек захоча. Лынькоў.