разго́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да разгону (у 1 знач.).
2. Тое, што і разгоністы (у 1, 2 знач.). Шырокімі, разгоннымі хвалямі коціцца .. вецер. Галавач.
разго́рніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.
Разм. Паддацца паплыву жалю; разжаліцца. [Статкевіч] думаў схаваць сваю слабасць.., але разгорніўся зусім і заплакаў. Алешка.
разго́рніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.
Разм. Выклікаць жаль у каго‑н.; разжаліць. Спыніўся [Амеля] каля самых дзвярэй: не ведаў, як пачаць гаворку, увайшоўшы. Каб разгорніць як .. [Марылю], разжаліць. Лобан.
разго́рнуты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад разгарнуць.
2. у знач. прым. Шырокі, падрабязны. Разгорнуты даклад. Разгорнутая праграма. // У граматыцы — які мае паясняльныя словы. Разгорнутае параўнанне. Разгорнуты зваротак. Разгорнуты сказ.
3. у знач. прым. Шырока арганізаваны. Разгорнутае будаўніцтва камунізма. Разгорнутае спаборніцтва.
4. у знач. прым. Спец. Размешчаны ў шырыню па лініі фронту. [Батальён] пераходзіў на палажэнне разгорнутых баявых часцей. Колас.
разго́ртванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. разгортваць — разгарнуць і разгортвацца — разгарнуцца.
разго́ртвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да разгарнуцца.
2. Зал. да разгортваць.
разго́ртваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разгарнуць.
разго́ртка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Спец. Разгорнутая на плоскасці паверхня геаметрычнай фігуры. Гарызантальная разгортка. Разгортка мнагагранніка. // Наогул пра чарцёж якога‑н. прадмета, рэчы.
разграба́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. разграбаць — разгрэбці.
разграба́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да разграбаць.