разго́ртка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Спец. Разгорнутая на плоскасці паверхня геаметрычнай фігуры. Гарызантальная разгортка. Разгортка мнагагранніка. // Наогул пра чарцёж якога‑н. прадмета, рэчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)