Verbum

іншазе́мец, ‑мца, м.

Чалавек з іншай краіны; чужаземец. Кожнаму іншаземцу, які трапляе ў Японію, мімаволі кідаюцца ў вочы шматлікія сады з карлікавых дрэў. Матрунёнак.

іншазе́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Жан. да іншаземец.

іншазе́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іншай дзяржавы, краіны; чужаземны. Іншаземная акупацыя. Іншаземныя захопнікі. Іншаземныя звычаі. □ Многія рэчы курганнага інвентару давалі аб’ектыўную магчымасць гаварыць аб іх іншаземным паходжанні. Ліс.

іншакраі́нец, ‑нца, м.

Чужаземец, іншаземец. Першае, што заўважае іншакраінец, які ўступае на амерыканскую зямлю, — гэта рэклама. Новікаў.

іншакраі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да іншакраінец.

іншакраі́нны, ‑ая, ‑ае.

Чужаземны, іншаземны. Іншакраінны капітал. Іншакраіннае паштовае кляймо. Іншакраінная фірма.

іншамо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які гаворыць на іншай мове; напісаны на іншай мове. Іншамоўнае насельніцтва. Іншамоўныя выданні. // Які належыць іншай мове. Іншамоўны ўплыў. Іншамоўныя словы.

іншамы́сны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і іншадумны.

іншанацыяна́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны, належыць да іншай нацыі. Іншанацыянальныя звычаі.

іншаплане́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іншай планеты. Іншапланетныя цывілізацыі.