Verbum

ацяпле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацяпляць — ацяпліць.

2. Сістэма абагравання памяшканняў; прыстасаванне для абагравання. Вадзяное ацяпленне. Паравое ацяпленне. Цэнтральнае ацяпленне. □ Голле гэтага старога бору ўжо цяпер калышацца пад вокнамі трохпавярховых дамоў з паркетам і паравым ацяпленнем, з халадзільнікамі і ваннамі. Грахоўскі.

ацяплі́ць, ацяплю, ацепліш, ацепліць; зак., што.

1. Абагрэць (памяшканне) з дапамогай печаў або спецыяльных прыстасаванняў. Ацяпліць кватэру.

2. Агледзець, зрабіць цёплым; уцяпліць. Ацяпліць кароўнік.

ацяпля́льнік, ‑а, м.

Прыбор для ацяплення. Электрычны ацяпляльнік.

ацяпля́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ацяплення (у 1 знач.). У яго халасцяцкай кватэры стаяў нясцерпны холад — ацяпляльны сезон яшчэ не пачынаўся, а на вуліцы стаяла золкая раніца. Асіпенка.

2. Прызначаны для ацяплення. Ацяпляльная сістэма.

ацяпля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да ацяпляць.

ацяпля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да ацяпліць.

ацяро́бкі, ‑аў; адз. няма.

Тое, што і пацяробкі.

ацяру́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ацерушыць.

ацяру́швацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да ацерушыцца.

2. Зал. да ацярушваць.

ацяру́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ацерушыць.