Verbum

ачарава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ачараваць.

ачарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Тое, што і зачараваць. У апошнія гады ёй не столькі хацелася ачараваць яго, закахаць, колькі проста ўзяць — націскам, прыступам. Шамякін.

ачарві́вець, ‑ее; зак.

Стаць чарвівым.

ачарні́ць, ачарню, ачэрніш, ачэрніць; зак., каго-што.

1. Зрабіць чорным, афарбаваць у чорны колер.

2. перан. Узвесці паклёп, абгаварыць; зняславіць. [Паўлінка:] Гэта ж трэба ведаць, столькі мой тата на.. [Якіма] усякай дарэмшчыны пагаварыў і ачарніў, а.. [Якім] хоць бы што. Купала.

ачарсцве́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць ачарсцвелага.

ачарсцве́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які стаў чэрствы; падсохлы.

2. перан. Які страціў чуласць, спагадлівасць. Ачарсцвелае сэрца.

ачарсцве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зрабіцца чэрствым; падсохнуць. Ад ветру і сонца ачарсцвела шаша, запахлі лісцем дрэвы-прысады. Пташнікаў.

2. перан. Страціць чуласць, спагадлівасць; стаць бяздушным. Трэба дома бываць часцей, Трэба дома бываць не госцем, Каб душою не ачарсцвець. Барадулін.

ачаса́ны і ачэ́саны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ачасаць.

ачаса́цца, ачэшацца; зак.

Тое, што і абчасацца.

ачаса́ць, ачашу, ачэшаш, ачэша; зак., што.

Тое, што і абчасаць.