маньчжу́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да Маньчжурыі, маньчжураў. Маньчжурская мова.
маньчжу́ры, ‑аў; адз. маньчжур, ‑а, м.; маньчжурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. маньчжуркі, ‑рак; ж.
Карэннае насельніцтва Паўночна-Усходняга Кітая — Маньчжурыі.
манья́к, ‑а, м.
Чалавек, апанаваны якой‑н. маніяй.
[Фр. maniaque ад грэч. maniaxós — вар’ят.]
манья́цтва, ‑а, н.
Хваравітае захапленне якой‑н. ідэяй, уласцівае маньяку.
манья́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Жан. да маньяк.
маню́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑нюцы, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. Той, хто маніць, хто не кажа праўды; хлус. І чаму ўжо так павялося, што паляўнічых і рыбакоў лічаць страшэннымі фантазёрамі, а часамі нават проста манюкамі? Ляўданскі.
мапе́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Лёгкі матацыкл з педальным прыводам.
[Ад ма(тацыкл) і (веласі)пед.]
ма́ра, ‑ы, ж.
1. Тое, што створана ўяўленнем, фантазіяй; дзейнасць ўяўлення, фантазіі. Даурскія стэпы!.. Я ўяўляў вас не такімі. Таму тое, што ўбачыў, разышлося з маімі маралі, з маім уяўленнем. Корбан. З рэальнага грунту разважання Лабановіч паволі з’ехаў у павабны край прыгожых мар. Колас.
2. Жаданне, імкненне. Вышэй! Яшчэ вышэй! Няма ў пілота іншай мары. Крапіва. Камандзірава мара памалу збывалася: ужо напалову конны атрад мог хадзіць у даволі далёкія рэйды. Брыль. // Прадмет чыіх‑н. жаданняў, імкненняў. І засталася б у маім жыцці Ты лепшай марай, лепшым спадзяваннем. Макаль.
3. Аб чым‑н. нерэальным, неіснуючым, што не адбылося. Пустыя мары.
4. у знач. вык. Разм. Аб чым‑н. незвычайна прыгожым, жаданым; вышэйшая ацэнка чаго‑н. Не туфлі, а мара.
мара́, ‑ы́, ж.
Абл. Прывід, здань, насланнё. Вось-вось пакажацца звяруга!.. Ды доўга гэта штось патуга — Няма, а быць ужо пара. Цьфу, ты! Што ж гэта за мара? Колас.
марабу́, нескл., м.
Вялікая трапічная птушка сямейства буслоў з пышным апярэннем. // Пер’е гэтай птушкі як прадмет упрыгожання. Капялюшык з марабу.
[Фр. marabout; з араб. marbūt — звязаны.]