марабу́, нескл., м.

Вялікая трапічная птушка сямейства буслоў з пышным апярэннем. // Пер’е гэтай птушкі як прадмет упрыгожання. Капялюшык з марабу.

[Фр. marabout; з араб. marbūt — звязаны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)