Verbum

аўчы́ннік, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе аўчыны.

аўчы́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аўчыны. Аўчыннае прадпрыемства. // Зроблены з аўчыны. Аўчынная шапка.

афа́зія, ‑і, ж.

Поўная ці частковая страта мовы ў выніку пашкоджання некаторых участкаў галаўнога мозгу.

[Грэч. aphasia.]

афані́я, ‑і, ж.

Адсутнасць гучнага голасу пры захаванні гпэпту.

[Грэч. aphōnía — ад a — адмоўная часціца і phōné — гук, голас.]

афарбава́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць афарбаванага.

афарбава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад афарбаваць.

афарбава́цца, ‑буецца; зак.

1. Пакрыцца або насыціцца фарбай, чым‑н. фарбуючым. Тканіна добра афарбавалася.

2. Набыць які‑н. колер. Неба раз’яснілася, афарбавалася ў зеленаваты халодны колер. Колас. Брыдка было ад нечага, калі ўвайшла [Макрына] у хату. Адразу афарбаваўся твар. Баранавых. // перан. Набыць якое‑н. значэнне, які‑н. сэнс.

афарбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

1. Пакрыць або насыціць фарбай, чым‑н. фарбуючым. Афарбаваць дах. Афарбаваць тканіну. □ Лукаш асеў, і кроў яму афарбавала скронь. Танк.

2. Надаць які‑н. колер. Афарбаваць шчокі румянцам. □ Усход сонца афарбаваў акно спальні Крушынскага. Бядуля. А з-за лесу выплыў вялізны-вялізны месяц і адразу ўсё афарбаваў у жоўты колер. Чарнышэвіч.

3. перан. Надаць якое‑н. адценне, які‑н. сэнс чаму‑н.

афарбо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. афарбоўваць — афарбаваць.

афарбо́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да афарбавацца.

2. Зал. да афарбоўваць.