Verbum

аўтэ́нтык, ‑а, м.

Кніжн. Сапраўдная рэч, арыгінал, не копія.

аўтэнты́чнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць аўтэнтычнага; сапраўднасць.

аўтэнты́чны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Сапраўдны, правільны. Аўтэнтычны тэкст. Аўтэнтычная крыніца. // Які адпавядае арыгіналу. Аўтэнтычнае тлумачэнне закона.

[Грэч. authentikos.]

аўцабы́к, ‑а, ж.

Жывёліна атрада парнакапытных, якая мае прыкметы быка і барана, водзіцца на астравах Канадскага Арктычнага архіпелага і ў Грэнландыі.

аўцама́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Авечка, якая дае прыплод.

аўча́р, ‑а, м.

Чалавек, які даглядае авечак; авечы пастух.

аўча́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Парода дужых сабак, якія выкарыстоўваюцца для аховы жывёлы на пашы, для каравульнай службы. Я ведаў, што фашысты схапілі яго маці, вывелі ў поле і напусцілі цэлую гайню здаравенных раз’юшаных аўчарак. Янкоўскі.

аўча́рня, ‑і; Р мн. ‑рань; ж.

Авечы хлеў. Калгасная аўчарня.

аўчы́на, ‑ы, ж.

Вырабленая авечая шкура. Шапка з аўчыны. // Разм. Кажух. Чуў увосень ён выццё ваўчынае, А вясной — паводак срэбны звон. Ляжа спаць, укрыецца аўчынаю, — Ад самотных дум знікае сон. Панчанка.

аўчы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш. да аўчына.

•••

Аўчынка вырабу не варта — аб справе, якая не апраўдвае клопату.

Неба з аўчынку здалося гл. неба.

Перабраўся воўк у аўчынку гл. перабрацца.