Verbum

дамяра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дамераць.

дамясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; заг. дамясі; зак., што.

Закончыць мясіць, замясіць да канца. Дамясіць цеста. Дамясіць гліну.

дамята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дамесці.

дамя́ць, ‑мну, ‑мнеш, ‑мне; ‑мнём, ‑мняце; зак., што.

Закончыць мяць; змяць поўнасцю, да канца. Дамяць лён.

дамяша́цца, ‑аецца; зак.

Дабавіцца, далучыцца да чаго‑н. Да смольнага настою сухое ігліцы дамяшаўся пах бензінавай гары. Беразняк. Да вінтовачных стрэлаў дамяшаліся аўтаматныя чэргі. Дамашэвіч.

дамяша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Скончыць мяшаць ​¹ (у 1, 2 знач.). Дамяшаць раствор.

2. чаго. Дабавіць, далучыць да чаго‑н., змешваючы. Дамяшаць пяску ў гліну.

3. Разм. Скончыць мяшаць ​¹ (у 4 знач.). Дамяшаць загон.

дана́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да данайцаў, належыць, уласцівы ім. Данайская культура.

дана́йцы, ‑аў; адз. данаец, ‑найца, м.

Назва аднаго са старажытных грэчаскіх плямён.

•••

Дар данайцаў гл. дар.

данасі́цца, ‑носіцца; зак.

Канчаткова, поўнасцю знасіцца. Боты ўжо данасіліся.

данасі́ць, ‑нашу, ‑носіш, ‑носіць; заг. данасі; зак., каго-што.

1. Скончыць насіць што‑н., перанесці поўнасцю з аднаго месца ў другое. Данасіць дровы ў хлеў.

2. Знасіць зусім, поўнасцю (адзенне, абутак і пад.). Данасіць чаравікі. // Скончыць насіць што‑н. паношанае. Данасіць братаў касцюм.

3. Нарадзіць не раней, як закончыцца нармальны тэрмін цяжарнасці. — Гэта цяжка раджаць?.. — Большай пакуты мусіць на свеце няма. Але ў мяне гэта было таму, што я крыху не данасіла. Чорны.