Verbum

інтэрна́т, ‑а, М ‑наце, м.

Памяшканне для сумеснага жыцця асоб, якія вучацца ў адной навучальнай установе або працуюць на адным прадпрыемстве. Студэнцкі інтэрнат. □ На вяселле Андрэй запрасіў хлопцаў, з якімі жыў у заводскім інтэрнаце. Шахавец.

•••

Школа-інтэрнат гл. школа.

[Ад лац. internus — унутраны.]

інтэрнату́ра, ‑ы, ж.

Адна з форм стажыроўкі ўрачоў-выпускнікоў з мэтай удасканалення ведаў або паглыблення спецыялізацыі.

інтэрна́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інтэрната. Інтэрнацкі пакой. Інтэрнацкі сход.

інтэрнацыяна́л, ‑а, м. (з вялікай літары).

1. Міжнароднае аб’яднанне палітычных арганізацый рабочага класа. Першы Інтэрнацыянал — першая міжнародная арганізацыя пралетарыяту. Камуністычны Інтэрнацыянал.

2. Назва міжнароднага гімна рабочага класа і камуністычных партый; партыйны гімн Камуністычнай партыі Савецкага Саюза.

[Фр. internationale.]

інтэрнацыяналізава́цца, ‑зуецца; незак.

Зал. да інтэрнацыяналізаваць.

інтэрнацыяналізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Аб’явіць (аб’яўляць), прызнаць (прызнаваць) што‑н. інтэрнацыянальным, свабодным для міжнароднага карыстання. Інтэрнацыяналізаваць акіянскія воды.

інтэрнацыяналіза́цыя, ‑і, ж.

Прызнанне чаго‑н. інтэрнацыянальным, міжнародным, аднолькава даступным для выкарыстання ўсімі дзяржавамі. Інтэрнацыяналізацыя праліва.

інтэрнацыяналі́зм, ‑у, м.

Міжнародная салідарнасць рабочых, працоўных розных нацый і рас у барацьбе за звяржэнне капіталізму і пабудову камунізма, за нацыянальнае раўнапраўе і незалежнасць народаў, дэмакратыю і сацыяльны прагрэс.

[Фр. internationalisme.]

інтэрнацыяналі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік, паслядоўнік інтэрнацыяналізму.

інтэрнацыяналі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да інтэрнацыяналіст.