Verbum

інспектава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. інспектаваць.

інспектава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да інспектаваць.

інспектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго-што.

Правяраць правільнасць чыіх‑н. дзеянняў шляхам нагляду і даваць інструктыўныя ўказанні. Інспектаваць школы. Інспектаваць войска.

[Ад лац. inspectare — аглядаць, назіраць.]

інспе́ктар, ‑а, м.

1. Службовая асоба, якая ажыццяўляе нагляд і кантроль за правільнасцю дзеянняў падведамных органаў і асоб. Інспектар лесааховы. Інспектар зарана. Санітарны інспектар. Фінансавы інспектар.

2. Памочнік дырэктара па выхаваўчай і навучальнай рабоце ў мужчынскіх навучальных установах дарэвалюцыйнай Расіі. Інспектар гімназіі.

[Ад лац. inspector — паглядальнік.]

інспе́ктарскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да інспектара, належыць яму. Інспектарскі стол. Інспектарскія абавязкі.

2. Які мае на мэце праверку, інспектаванне. Інспектарская рэвізія — гэта свайго роду страшны суд для вясковага настаўніка. Колас.

інспе́ктарства, ‑а, н.

Разм. Пасада, дзейнасць інспектара.

інспе́ктарстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Разм. Займаць інспектарскую пасаду; быць інспектарам.

інспекту́ра, ‑ы, ж.

1. Нагляд за выкананнем якіх‑н. правіл, пастаноў, законаў. Увесці спецыяльную інспектуру. Узмацніць інспектуру.

2. зб. Інспектары. Школьная інспектура.

інспекцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інспекцыі, да інспектавання. Інспекцыйны орган. Інспекцыйная паездка. Інспекцыйная праверка.

інспе́кцыя, ‑і, ж.

1. Тое, што і інспектаванне.

2. Установа, арганізацыя, якая інспектуе каго‑, што‑н. Санітарная інспекцыя. Аўтамабільная інспекцыя.

•••

Інспекцыя па якасці — спецыяльны орган, які ажыццяўляе ў СССР нагляд за якасцю прадукцыі.

Інспекцыя працы — спецыяльны орган у СССР для нагляду за захаваннем законаў аб працы.

[Лац. inspectio — нагляд.]