Verbum

інкрымінава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад інкрымінаваць.

інкрымінава́цца, ‑нуецца; незак.

Зал. да інкрымінаваць.

інкрымінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што, каму-чаму.

Абвінаваціць (абвінавачваць), прад’явіць (прад’яўляць) каму‑н. абвінавачванне ў чым‑н. Інкрымінаваць каму‑н. пакражу. □ [Шыковічу] страшэнна хацелася хутчэй заглянуць у справу — што і як там інкрымінуюць мёртваму Савічу? Шамякін.

[Ад лац. incriminare — абвінавачваць.]

інкубава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. інкубаваць.

інкубава́цца, ‑буецца; незак.

Зал. да інкубаваць.

інкубава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак. і незак., каго.

Вывесці (выводзіць) птушанят у інкубатарах.

інкуба́тар, ‑а, м.

Апарат для штучнага вывядзення птушанят з яец.

[Ад лац. incubare — выседжваць птушанят.]

інкуба́тарны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з інкубатарам, інкубацыяй (у 2 знач.). Інкубатарная станцыя. Інкубатарная гаспадарка. // Выведзены ў інкубатары. Інкубатарныя кураняты.

інкуба́таршчык, ‑а, м.

Работнік інкубатара.

інкуба́таршчыца, ‑ы, ж.

Жан. да інкубатаршчык.