Verbum

ледэры́н, ‑у, м.

Баваўняная тканіна з лакавым пакрыццём, якая імітуе скуру.

[Ад ням. Leder — скура.]

ледэры́навы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з ледэрыну. Ледэрынавыя вокладкі.

ле́ер, ‑а, м.

На суднах — туга нацягнуты трос з замацаванымі канцамі.

[Ад гал. leer — пераносная лесвіца.]

ле́ерны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да леера. Леерныя стойкі.

лежабо́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і лежань. Звычайна к гэтаму часу ўставалі ўсе, апроч самых заядлых лежабокаў. Колас.

ле́жань, ‑жня, м.

Разм. Чалавек, які любіць доўга спаць, ляжаць; лодар.

ле́жбішча, ‑а, н.

Пастаяннае месца масавага ляжання некаторых марскіх звяроў. Лежбішча марскіх коцікаў. Лежбішча маржоў і цюленяў.

ле́жбішчны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лежбішча.

ле́жма, прысл.

Разм. У ляжачым становішчы; лежачы. Есці лежма. Піць лежма.

•••

Лежма ляжаць гл. ляжаць.

ле́жня, ‑і, ж.

1. Месца, дзе ляжаць, хаваюцца гуртамі дзікія жывёлы. Лежня марскіх коцікаў. Лежня дзікоў. // След звера, які ляжаў на зямлі. Лежня яшчэ пахла казуляй.

2. Разм. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. ляжаць.