апавяшча́льніца, ‑ы, ж.
Жан. да апавяшчальнік (у 1 знач.).
апавяшча́льны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для апавяшчэння. Апавяшчальныя сродкі.
апавяшча́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да апавяшчаць.
апавяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да апавясціць.
апавяшчэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. апавяшчаць — апавясціць.
апага́нены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад апаганіць.
апага́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.
1. Стаць брудным, паганым.
2. перан. Стаць апаганеным. Душа апаганілася.
апага́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.
1. што. Забрудзіць, сапсаваць чым‑н. брудным; запаганіць. Апаганіць хату. // Наздзекавацца, абняславіць што‑н., якое‑н. месца, забрудзіўшы яго. Апаганіць магілу.
2. каго-што. Наздзекавацца з каго‑, чаго‑н., зрабіўшы ганебны ўчынак. Апаганіць дзяўчыну. Апаганіць імя.
3. што. Якім‑н. учынкам, словам зрабіць непрыемнасць. Апаганіць настрой.
апага́ньванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. апаганьваць — апаганіць.
апага́ньвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да апаганьваць.