Verbum

інжыне́рыя, ‑і, ж., зб.

Уст. Інжынерства (у 2 знач.).

інжы́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства тутавых; фігавае дрэва, смакоўніца.

2. ‑у. Салодкі мясісты плод гэтага дрэва; фіга, смоква, вінная ягада. / у знач. зб. У гэты час старая служанка прынесла віно і драўляную талерку з сушаным інжырам і рознымі яшчэ прысмакамі. Самуйлёнак.

[Перс.]

інжы́равы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і інжырны.

інжы́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інжыру. // Прыгатаваны з інжыру. Інжырнае варэнне.

інжэ́ктар, ‑а, м.

Струменная помпа для нагнятання вадкасцей у розныя апараты і рэзервуары.

[Фр. injecteur.]

інжэ́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інжэктара. Інжэктарныя трубы.

інжэню́,

Сцэнічная роля прастадушнай, наіўнай дзяўчыны. // Актрыса, якая выконвае такія ролі.

[Фр. ingénue.]

і́ністы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты інеем; заінелы. Іністы хмызняк.

ініцыя́лы, ‑аў; адз. ініцыял, ‑а, м.

1. Першыя літары імя і імя па бацьку або імя і прозвішча, радзей імя, імя па бацьку і прозвішча. Падпісаць запіску ініцыяламі. □ Каця падаравала Гарбачэню хустачку са сваімі ініцыяламі і на развітанне моцна пацалавала. Гурскі.

2. Спец. Вялікія літары ў пачатку кнігі, раздзела або абзаца, аздобленыя ўзорам; застаўка.

[Ад лац. initialis — пачатковы.]

ініцыя́тар, ‑а, м.

Той, хто праяўляе ініцыятыву, робіць пачын якой‑н. справе; пачынальнік. Ініцыятар змагання за датэрміновае выкананне гадавога плана. Ініцыятар сацыялістычнага спаборніцтва. □ Атрад Мірона Іванавіча рушыў у дарогу. Кіраваў атрадам Блешчык. Ён быў ініцыятарам гэтага паходу. Лынькоў.

[Фр. initiateur.]