Verbum

беспарты́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не з’яўляецца членам партыі. Няўхільна ўзрастае творчая актыўнасць партыйных і беспартыйных мас. «Звязда». // у знач. наз. беспарты́йны, ‑ага, м.; беспарты́йная, ‑ай, ж. Той, хто не з’яўляецца членам партыі. Блок камуністаў і беспартыйных.

2. Які не адлюстроўвае поглядаў ніводнай партыі. Беспартыйная літаратура.

беспаса́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца без пасадкі самалёта на прамежкавых пунктах. Высокая тоненькая сцюардэса паведамляе, што беспасадачны пералёт Масква — Хабараўск зойме 8 гадзін. Грахоўскі.

беспаса́жніца, ‑ы, ж.

Уст. Дзяўчына, якая не мае пасагу.

беспаса́жны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: беспасажная нявеста — нявеста, якая не мае пасагу.

беспаспяхо́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць беспаспяховага.

беспаспяхо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які не прыносіць поспеху, не дасягае пэўнай мэты; дарэмны. Яшчэ ў школе механізацыі я чуў пра беспаспяховае заляцанне брата да бойкай Клавы. Даніленка.

беспасрэ́дны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і непасрэдны.

беспато́льны, ‑ая, ‑ае.

Неспагадлівы, неспачувальны; няўцешны. Тое, што ў мяне паявіўся голас, было часовай радасцю ў беспатольным жыцці. Сабаленка.

беспатэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае патэнту, пасведчання на права гандлю. Беспатэнтны гандаль.

бесперабо́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бесперабойнага; адсутнасць перабояў у чым‑н. Бесперабойнасць работы рухавіка.