Verbum

індыферэ́нтнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць індыферэнтнага. Палітычная індыферэнтнасць.

індыферэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Абыякавы, раўнадушша. Індыферэнтны стан. Індыферэнтныя адносіны. // Які не дзейнічае, не рэагуе на знешнія ўплывы. Індыферэнтнае рэчыва.

[Ад лац. indifferens — абыякавы.]

індыферэнты́зм, ‑у, м.

Кніжн. Абыякавасць, раўнадушнасць. Палітычны індыферэнтызм.

індычаня́ і індычанё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Птушаня індычкі.

інды́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак. ж.

Самка індыка.

інды́чнік, ‑а, м.

Памяшканне для індыкоў.

інды́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да індыкоў, уласцівы ім. Індычае яйцо. Індычае пер’е. // Прыгатаваны з мяса індыка ці індычкі. Індычая смажаніна.

індычы́на, ‑ы, ж.

Мяса індыка.

індыя́нка ​¹,

гл. індзейцы.

індыя́нка ​²,

гл. індыйцы.

і́ндэкс, ‑а, м.

1. Паказальнік, спіс, пералік чаго‑н. Індэкс імён. Індэкс тавараў. Індэкс геаграфічных назваў.

2. Лічбавы паказчык, які выражае ў працэнтах паслядоўныя змены якой‑н. эканамічнай з’явы. Індэкс кошту жыцця. Індэкс цэн.

3. У матэматыцы — лічбавы або літарны паказальнік унізе літары, якая ўваходзіць у матэматычны выраз, каб адрозніць яго ад іншых, напрыклад: a₅, x_n.

4. Спец. Умоўнае абазначэнне звычайна ў выглядзе спалучэння лічбаў або літар, якое надаецца кніжным раздзелам у бібліятэчнай класіфікацыі.

[Лац. index.]