ако́лышак, ‑шка, м.
Абадок у некаторых мужчынскіх галаўных уборах, да якога прымацоўваецца верх. Шапкі насілі.. [настаўнікі] чорныя і белыя летнія — з шырокімі круглымі вярхамі, з машастовымі аколышкамі. Колас.
ако́льнічы, ‑ага, м.
Гіст. Адно з вышэйшых баярскіх званняў у Старажытнай Русі, а таксама асоба ў гэтым званні.
ако́нне, ‑я, н., зб.
Вокны. Пад аконнем не раз Я з мяшэчкам хадзіў. Колас. / у перан. ужыв. Я ў той вечар ціхі-сонны Адчыню душы аконне. Хведаровіч.
ако́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да акна. Аконнае шкло. Аконная рама. Аконны праём.
ако́ншчык, ‑а, м.
Разм. Сталяр, які робіць аконныя рамы.
ако́п, ‑а, м.
Земляное ўмацаванне ў выглядзе выкананага рова з насыпам (валам), якое прыкрывае ад куль і асколкаў; траншэя. Толькі сягоння спраў кожнаму шмат: Коласу — вырасціць жменю зярнят, Сонцу — стаптаныя травы падняць, Ветру — акопы пяском зараўняць. Танк. Баязліўца куля і ў акопе страчае, смелага і на акопе мінае. Прыказка.
ако́пванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. акопваць — акапаць і акопвацца — акапацца.
ако́пвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да акапацца. Пехацінцы хутка займалі пры рацэ рубяжы, акопваліся. Мележ.
2. Зал. да акопваць.
ако́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да акапаць.