Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

акіяно́граф, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне акіянаграфіі.

акіяно́лаг, ‑а, ж.

Спецыяліст у галіне акіяналогіі.

акія́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да знешняга жыцця акіяна; такі, які павінен быць на акіяне. Акіянскі вал. Акіянскі флот. Акіянскае падарожжа.

акла́д, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Размер заработнай платы, устаноўлены ў адпаведнасці з пасадай работніка.

2. Тое, што і абклад (у 2 знач.).

акла́дзісты, ‑ая, ‑ае.

Шырокі і густы (пра бараду). З барадой акладзістай Пуху лебядзінага Дзед-Мароз прыладзіўся Пад яе [елкі] галінамі. Васілёк.

акла́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Уст. Тое, што і вокладка. І кнігі з скрынкі выкідае [Алесь], І пад сталом іх растрасае, А ненавісныя «начаткі» Парваў па самыя акладкі. Колас.

акладны́, ‑ая, ‑ое.

У выразах: акладны ліст гл. ліст ​2; акладныя даходы гл. даход; акладное страхаванне гл. страхаванне.

акладня́, ‑і, ж.

Тое, што і паліца (у 2 знач.).

акле́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аклеіць.

акле́іць, аклею, аклеіш, аклеіць; зак., што.

Тое, што і абклеіць.