Verbum

акіркава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Абкалоць, апрацаваць кіркай. Акіркаваць мёрзлы грунт.

акірко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акіркоўваць — акіркаваць.

акірко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акіркаваць.

акірко́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акіркаваць.

акісле́нне, ‑я, н.

Рэакцыя, пры якой адбываецца злучэнне якога‑н. рэчыва з кіслародам. Акісленне металаў. Акісленне арганічных рэчываў. Рэакцыя акіслення.

акі́слены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад акісліць.

акіслі́цца, ‑ліцца; зак.

Спец. Падпасці пад акісленне; злучыцца з кіслародам.

акіслі́ць, ‑ліць; зак., што.

Спец. Выклікаць акісленне.

акісля́льнік, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, здольнае выклікаць акісленне.

акісля́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Здольны выклікаць акісленне. Акісляльныя працэсы. Акісляльнае дзеянне. Акісляльныя ўласцівасці.