Verbum

разбо́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да разборкі. Разборачны цэх.

разбо́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. разбіраць — разабраць (у 1 знач.).

разбо́рлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць разборлівага.

разбо́рлівы, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, які лёгка разабраць, успрыняць на слых, зрокам і пад.; выразны. Разборлівы почырк.

2. Патрабавальны, строгі ў выбары або ацэнцы каго‑, чаго‑н. Больш разборлівыя танцоры, якім надакучыць прасіць прабачэння за штуршкі, пакідаюць залу з жалем, уздыхаючы: — Эх, нават і сёння не дадуць патанцаваць. Карпюк.

разбо́рны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можна разабраць, разняць на часткі і зноў сабраць. Разборны домік. Разборная кніжная паліца. Разборныя гантэлі.

разбо́ўтаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разбоўтаць.

2. у знач. прым. Які размясілі, размяшалі ездзячы, ходзячы. Людзі помняць усялякія здарэнні .., як ламаліся калёсы, трапляючы ў глыбокія западзіны між камення на дне топкай разбоўтанай гразі. Пестрак.

разбо́ўтацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Размяшацца, перамяшацца ад боўтання. Чарніла разбоўталася. Малако разбоўталася.

2. Боўтаючыся, разліцца. Вада разбоўталася. Трэцяя частка смятаны разбоўталася.

разбо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Узбоўтваючы, размяшаць, перамяшаць. Разбоўтаць цеста. □ Хутка мне стала крыху лягчэй: рукамі і нагамі я разбоўтаў вакол сябе гразь. Гаўрылкін.

2. Боўтаючы, разліць. Разбоўтаць малако з бітона.

разбо́ўтвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разбоўтацца.

2. Зал. да разбоўтваць.

разбо́ўтваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разбоўтаць.