разбо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Узбоўтваючы, размяшаць, перамяшаць. Разбоўтаць цеста. □ Хутка мне стала крыху лягчэй: рукамі і нагамі я разбоўтаў вакол сябе гразь. Гаўрылкін.

2. Боўтаючы, разліць. Разбоўтаць малако з бітона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)