Verbum

інгу́шка,

гл. інгушы.

інгу́шскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інгуша, інгушоў, належыць ім. Інгушская мова.

інгушы́, ‑оў; адз. інгуш, ‑а, м.; інгушка, ‑і, ДМ ‑шцы; мн. інгушкі, ‑шак; ж.

Народ, які разам з чэчэнцамі з’яўляецца карэнным насельніцтвам Чэчэна-Інгушскай АССР.

індаеўрапе́ец,

гл. індаеўрапейцы.

індаеўрапеі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне індаеўрапеістыкі.

індаеўрапеі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Галіна параўнальна-гістарычнага мовазнаўства, якая вывучае індаеўрапейскія мовы.

індаеўрапе́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да індаеўрапейцаў. Індаеўрапейская група народаў.

•••

Індаеўрапейскія мовы гл. мова.

індаеўрапе́йцы, ‑аў; адз. індаеўрапеец, ‑пейца, м.

Народы Еўропы, Пярэдняй Азіі, Індастана, якія гавораць на роднасных мовах.

індало́гія, ‑і, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць гісторыю, эканоміку, мастацтва, мову і літаратуру Індыі.

інданезі́ец,

гл. інданезійцы.