Verbum

азлабля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да азлобіцца.

2. Зал. да азлабляць.

азлабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да аздобіць.

азло́біцца, ‑блюся, ‑біліся, ‑біцца; зак.

1. Стаць злосным, выявіць зласлівыя адносіны да ўсяго навакольнага. Азлобіцца на ўвесь свет.

2. Атрымаць моцнае раздражненне, адчуць злосць супраць каго‑н.; раззлавацца.

азло́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; заг. азлабі; зак., каго-што.

Зрабіць злосным, зласліва настроіць да ўсяго навакольнага.

азло́бленасць, ‑і, ‑яе.

Уласцівасць азлобленага.

азло́блены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад аздобіць.

2. у знач. прым. Які зрабіўся (стаў) злосным у выніку няўдачы, непрыемнасці і пад.; зласліва настроены да ўсяго навакольнага. // Які выяўляе злосць, бязлітаснасць. Азлоблены погляд.

азмро́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад азмрочыць.

азмро́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да азмрочыцца.

2. Зал. да азмрочваць.

азмро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да азмрочыць.

азмро́чыцца, ‑чыцца; зак.

1. Пацямнець, стаць змрочным, цёмным.

2. Стаць панурым, сумным (звычайна пра погляд, твар). // Стаць менш радасным з-за якога‑н. засмучэння, непрыемнасці. І вось радасць ужо азмрочылася, хоць чалавек спачатку і намагаўся адолець злосць. Асіпенка.