Verbum

дако́лвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да даколваць.

дако́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дакалоць.

дако́нваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даканаць.

дако́нчвацца і дака́нчвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да дакончваць, даканчваць.

дако́нчваць і дака́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дакончыць.

дако́нчыцца, ‑чыцца; зак.

Разм. Прыйсці к канцу; скончыцца.

дако́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

1. Давесці да канца, завяршыць пачатае. Дакончыць справу. □ — Не хацела ты, Грыпіна, прыйсці ў канцылярыю, — у цябе дакончым праўленне. Пташнікаў. Парфёнчык зацягнуўся папяросай і дакончыў: — Былы старшыня, Падлуцкі, дом узяўся сабе ставіць. Дуброўскі.

2. Разм. Дабіць, даканаць, прыкончыць. Дакончыць параненага звера. □ Наш партызанскі ўвесь атрад дакончыць ворага прыйшоў. Дубоўка.

дако́пвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да дакапацца.

2. Зал. да дакопваць.

дако́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даканаць.

дако́пкі, ‑пак; адз. няма.

Завяршэнне копкі бульбы.