Verbum

адыхо́днік, ‑а, м.

Селянін, які часова ідзе з вёскі на пабочныя заработкі. [Антон:] — Людзей многа прыбавілася ў вёсцы, розныя адыходнікі дадому вярнуліся. Рылько.

адыхо́дніцтва, ‑а, н.

Часовы адыход сялян з вёскі на пабочныя заработкі. Працаваць на адыходніцтве.

адыхо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які звязаны з адыходам (у 1 знач.). Пачаўся славуты адыходны рэйд атрада далёка на поўнач. Брыль.

•••

Адыходны промысел гл. промысел.

адыхо́ды, ‑аў; адз. адыход, ‑у, М ‑дзе, м.

Тое, што і адходы.

ады́чны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае дачыненне да оды, уласцівы одзе. Адычны стыль.

адэкало́н, ‑у, м.

Спіртавы раствор розных пахучых рэчываў, вядомы як асвяжальны гігіенічны сродак. Асвяжыцца адэкалонам.

[Фр. eau de Cologne — «кёльнская вада».]

адэкало́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; незак.

Разм. Апырскваць сябе адэкалонам.

адэкало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да адэкалону, уласцівы адэкалону. Адэкалонны пах.

адэква́тнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць адэкватнага.

адэква́тны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Такі, што поўнасцю супадае з чым‑н., роўны чаму‑н. Адэкватныя паняцці.